လွတ်လပ်ရေးနေ့ အကြိုဂုဏ်ပြုဆောင်းပါး

=======================

 

မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးနှင့် တေးဂီတစာဆိုတို့၏ အနုပညာ

==============================

 

မမိုးမြေ

====

 

အနုပညာသည် အနုပညာဟု ခေါ်တွင်သော်လည်း စစ်မက်ရေး၊ အမျိုးသားရေးနှင့် လွတ်လပ်ရေးတို့တွင် လည်း အရေးပါသောအခန်းကဏ္ဍက ပါဝင်ခဲ့သည်။ ခံစားမှု၊ စိတ်ကူးနှင့် လောကဝန်းကျင်တို့ပေါင်းဖွဲ့၍ ဖန်တီး ရသော အနုပညာစွမ်းအားသည် မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေး တွင်လည်း အဓိကကျခဲ့ပါသည်။ ကိုလိုနီခေတ် ဂီတစာဆို များ၊ လွတ်လပ်ရေး ရရှိရန်ကြိုးပမ်းစဉ် ခေတ်တေးပြု စာဆိုများ၏ ဇာတိမာန်တေးများသည် ပြောင်မြောက်လှ ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့် ဤမျှ ထက်မြက်ခဲ့ရသနည်း။ ဤမျှ ပြောင်မြောက်ခဲ့ရသနည်းဆိုသော် ခံစားမှုကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ အမျိုးချစ်သည့်ခံစားမှုက အနုပညာ လက်ရာကောင်းများကို ပေါ်ထွက်စေခဲ့ပါသည်။

ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိတေး

ကျွန်မငယ်ရွယ်စဉ်က အာဇာနည်နေ့နားနီးလာ လျှင် သီချင်းတစ်ပုဒ်ကိုကြားရလေ့ရှိပါသည်။ ဗိုလ်ချုပ် အောင်ဆန်း၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိတေး ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်မမှတ်မိ နေသော တေးစာသားလေးမှာ “ဦးဖာ၊ ဒေါ်စု အမှီပြု ကာရယ်... ကလေးငယ်နာမည် အချိန်စာရင်းပေးတော့ ထိန်လင်းလို့ခေါ်တယ်... သူ့အဘိုးရယ်၊ သူ့အဘွားရယ်... ဗိုလ်မင်းရောင်လို့ခေါ်တယ်”ဟု ဖြစ်ပါသည်။ တေးစာ သားသည် ရိုးရိုးလေးဖြစ်ပါသည်။ ရိုးရိုးလေးရေးထား သော်လည်း တေးပြုစာဆို၏ ခံစားမှုပါသည်၊ အမြင်ပါ သည်။ တေးအဖွဲ့ခံရသူ ဗိုလ်ချုပ်အပေါ် စာရေးသူ၏ မေတ္တာဓာတ်များသည် တေးစာသားနှင့် တေးသွား၌ ပါနေသည်။ ရိုးသားသော ဗိုလ်ချုပ်၏ ဘဝတေးကို ရိုးရိုး လေးနှင့် နှစ်သက်စရာကောင်းအောင် ရေးဖွဲ့ထားသည်။ နားဆင်သူတို့ကလည်း ရိုးသားသော ဗိုလ်ချုပ်ကို ရိုးရိုးသားသားချစ်ကြသည်။ နှစ်သက်ခံစားကြသည်။

ထိုသီချင်းလေးသည် လွတ်လပ်ရေးအတွက် အသက်ပေးခဲ့သော ဗိုလ်ချုပ်ကို လွမ်းမောဖွယ် ဖြစ်စေ သည်။ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကြားဖူးသည်။ ငယ်ငယ် လေးကတည်းက ကြိုက်သည်။ ကျွန်မဆယ်ကျော်သက် အရွယ် တက္ကသိုလ်ရောက်စ အထိလည်း ကြားနေရသည်။ ရုတ်တရက်သီချင်းလေးကို မကြားရတော့ပါ။ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာသွားသည်။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေးဘဝမှ ပါမောက္ခဖြစ်လာသည်။ အသက်လည်းကြီးမှန်းမသိ ကြီးလာသည်။ အသက်ငါးဆယ်ကျော် ခြောက်ဆယ်နား နီးမှ မကြားရသည်မှာ ကြာလွန်းလှပြီဖြစ်သော သီချင်း တစ်ပုဒ်ကို ကြားလိုက်ရသည်။ စမ်းချောင်းရှိ သမီးအိမ်သို့ ရောက်နေစဉ် အိမ်နှင့်မလှမ်းမကမ်းမှ ကြားလိုက်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကျွန်မစိတ်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာအိပ်ပျော် နေရာမှ ဖျတ်ခနဲလန့်နိုးလာသလိုလို ထင်လိုက်ရသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကွဲကွာနေသူ၏ အသံကိုရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသလိုလို။ ထိုင်နေရာမှထ၍ ဝရန်တာသို့ ပြေးထွက်သွားသည်။ သီချင်းလာရာကို လိုက်ရှာမိသည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရပ်ထားသောထီရောင်းသည့် ဆိုက် ကားမှ လွင့်ပျံ့လာနေခြင်းဖြစ်သည်။ နားကိုအစွမ်း ကုန်စွင့်၍ အစွမ်းကုန်ကြားအောင်နားထောင်သည်။

“ဗမာ့လွတ်လပ်ရေးအတွက် တပ်မတော်ဖွဲ့ဖို့ ဂျပန် ပြည်မှာကွယ်၊ တကယ်ပဲ အသက်နဲ့လဲလို့ ဆင်းရဲဒုက္ခ ခံကာ ကြံစည်တယ်၊ သူရဲကောင်းတဲ့ ဗိုလ်အောင်ဆန်းနဲ့ အာဇာနည်တွေရယ်” ဆိုသည့်တေးသံ ရွေ့လျားလွင့်မျော ရာနောက်သို့ လည်ဆန့်၍ နားစိုက်ထားမိသည်။ ကြာပါ ပြီ၊ သည်သီချင်းကိုလည်း နုပျိုစဉ်က လွတ်လပ်ရေးနေ့ နားနီးလျှင် အကြိမ်ကြိမ် ကြားခဲ့ရသည်။ အကြိမ်ကြိမ် နှစ်သက်ခဲ့ရသည်။ ခဏခဏ ကြားနေရသော်လည်း ရိုးအီသွားခြင်းမရှိခဲ့ပါ။ ထီရောင်းသူသည် သီချင်းသံနှင့် အတူ ဆက်ရွေ့သွားသည်။ တစ်နာရီခန့်ကြာသောအခါ သီချင်းသံပေါ်လာပြန်သည်။ “ဗမာ့သူရဲကောင်း”သီချင်း၏ အဆက်ဖြစ်သည်။

“ငါတို့ဗမာပြည်ဝယ်...မိဘတိုင်းကရယ်... ဗိုလ်အောင်ဆန်းလိုသူရဲကောင်းတွေ မွေးရမယ်...ဪ...ဘုရင့်နောင်နဲ့ ရာဇာဓိရာဇ်တို့လို မင်းရဲကျော်စွာ ပမာပုံနှယ်... အလောင်းဘုရားတို့လိုကွယ်... ဗမာတိုင်း... ဗမာမျိုး...အားကိုးလောက်ပေတဲ့... မကြောက်တမ်း မရွံ့တမ်း... ဗမာတွေအောင်ပန်းဆွတ်ရှာလေ တယ်”။

ကျွန်မရင်ထဲတွင် လှိုက်တက်လာသည်။ “ငါတို့ ဗမာပြည်ဝယ်... မိဘတိုင်းကရယ်... ဗိုလ်အောင်ဆန်းလို သူရဲကောင်းတွေ မွေးရမယ်” ဆိုသော စာသားသည် ပစ္စုပ္ပန် မှသည်ခုန်ကျော်၍ ပျိုရွယ်စဉ်ဘဝဆီသို့ ပြန်ရောက်သွား စေသည်။ ထိုစဉ်အခါကလည်း ဝမ်းသာခြင်းပီတိဖြင့် လှိုက်လှဲဆို့နင့်ခဲ့ဖူးသည်ပင်။ ဗိုလ်ချုပ်အတွက်ဖွဲ့သော သီချင်းများသည် စာဆိုကွဲသော်လည်း ရေးဖွဲ့ဟန်ရိုးသားပုံ တူညီသည်။ အလင်္ကာ အဆင်တန်ဆာ အဖွဲ့အနွဲ့မပါ။ အရိုးဆုံးအရှင်းဆုံး ဖွဲ့ထားသည်။ သို့သော် နားဆင်သူတိုင်း ခံစားကြရသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် တေးသီချင်းတိုင်း တွင် ခံစားမှုအမှန်တရားပါသောကြောင့်ပင်။ စာဖတ်သူ၊ နားဆင်သူတို့အား ရသခံစားမှုပေးနိုင်သည့် အနုပညာ ပစ္စည်းတိုင်းတွင် ခံစားမှုအမှန်တရားပါရသည်။ ကဗျာဆို လျှင် ကဗျာ့သစ္စာ ဟုဆိုကြသည်။ ရသမြောက်အနုပညာ လက်ရာမှန်သမျှတွင် အမှန်တရားပါသည်။ ဗမာ့သူရဲကောင်း သီချင်းတွင် စာဆိုဖွဲ့သီထားသောအကြောင်းအရာများ၊ စာသားများသည် အမှန်တရားများ ဖြစ်ကြသည်။ စာဆို ကိုးကားပြထားသော သမိုင်းအထောက်အထားများသည် လည်း သမိုင်း၏အမှန်တရားများသာဖြစ်သည်။ ကြိုးသီချင်း၊ ပတ်ပျိုး၊ ယိုးဒယား သီချင်းများတွင်ပါသော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ များသည် အမှန်တရားမပါ။ သမိုင်းတွင်မထင်ရှား၊ သူရဲ ကောင်းမပီ၊ ခေါင်းဆောင်ကောင်းမဟုတ်လှသော မင်းများ အတွက် ဖွဲ့လျှင်လည်း၊ ဘုရင်မင်းမြတ်၏ ဘုန်းတော်ကို “ထောင်ရောင်နေ၊ မှောင်မှောင်ခြွေ” ဟုဖွဲ့ရသည်။ သိကြား မင်းနှင့် နှိုင်းရသည်။ ဘုရင်၏ နန်းတော်ကို သိကြားမင်း၏ ဝေဇယန္တာနတ်နန်းနှင့် နှိုင်းရသည်။ ဘုန်းတန်ခိုးရနံ့သင်းပုံ ကို မဉ္ဇူသကနတ်ပန်းနှင့် ဥပမာပေးရသည်။ နိုင်ငံတော်၏ အကျယ်အဝန်းကို ကျွန်းကြီးလေးကျွန်းဟု ဖွဲ့ရသည်။ တေးအဖွဲ့ခံဘုရင်၏ အရည်အသွေးအစစ်အမှန်ထက် ဘုန်းတော်ဘွဲ့များတွင် ရေးလေ့ရှိသည့်အတိုင်းဖွဲ့ရသည်။ အမှန်တရားမပါသည့်အတွက် ခံစားမှုအမှန်တရားကို မပေးနိုင်ပေ။ အနုပညာ၏သဘောမှာ စာဖတ်သူ၌ ရသ မြောက်ရမည်။ ရသမြောက်သည်ဆိုရာ၌ စာတစ်ပုဒ်ကို ဖတ်မိ၊ ကြားမိလျှင် နှစ်ရှည်လများရင်၌ စွဲကျန်ရစ်နေခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ရသ၏ဂယက်ဖြင့် ဖတ်သူ၊ ကြားသူ၌ ဘဝအသိ ထက်မြက်လာစေနိုင်စွမ်းရှိသော စာမျိုးဖြစ်ပါ သည်။

ဇာတိမာန် နိုးကြားတက်ကြွလာ

ဗမာ့သူရဲကောင်းသီချင်းတွင် ဆိုရတိုင်းတက်တက် ကြွကြွ နိုးနိုးကြားကြား ဖြစ်လာစေသောစာပိုဒ်ပါသည်။ တေးဆိုတတ်စကလေးငယ်မှစ၍ သက်ကြီးရွယ်အိုအထိ တေးသံကြားလျှင် မနေနိုင်ကြ၊ လိုက်ဆိုမိကြသည်။ ဆိုမိတိုင်းလည်း ဇာတိမာန် နိုးကြားတက်ကြွလာကြရ သည်။ ထိုစာပိုဒ်မှာ “ရာဇဝင်အတ္ထုပ္ပတ္တိလည်း ရှိရမယ်... မော်ကွန်းလည်း ထိုးလောက်တဲ့ မြင့်မြတ်တဲ့ ဗိုလ်အောင် ဆန်းရယ်... တိုင်းပြည်အကျိုးစွန့်ခဲ့တဲ့ မျိုးဇာနည်နွယ်... လွတ်လပ်ဖို့တို့များကို ကျွန်တွင်းမှကယ်... တို့ဗမာတွေ စိုးမိုးဖို့ မျှော်ကြရှာဖို့ပေါ်လာတယ်” ဟုဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်းကြီးလေးကျွန်း၊ ရောင်ခြည်တစ်ထောင် အလင်းဆောင်သော နေမင်း၊ မဉ္ဇူသကနတ်ပန်း၊ ဝေဇယန္တာ နတ်နန်း မပါပါ။ ဥပမာအလင်္ကာများနှင့် မဖွဲ့ဘဲ အမှန်တရား ကို အမှန်တရားအတိုင်း၊ အရှိကိုအရှိအတိုင်း ဖွဲ့ခြင်းဖြင့် တေးစာသားများသည် အလိုလိုလှနေသည်။ နားဆင်သူ သည် စာသားတိုင်းအပေါ် ခေါင်းတစိုက်စိုက်နှင့် နှစ်သက် လက်ခံကြရမည်ပင်။ “ဗမာ့သူရဲကောင်း တေးတစ်ပုဒ်လုံးကို ကြည့်လျှင် စကားလုံးများဖြင့် ဖွဲ့သီအပ်သောတေးစာသား သည် တေးပြုစာဆို၏ခေတ်ကိုခံစားပြီး ခေတ်၏ အမှန်တရားကို ခံစားရေးဖွဲ့ထားသည့်အတွက် စာသားများ သည် ထက်မြက်နေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ကဗျာသီချင်းကဲ့သို့ ရသစာပေကို သီဖွဲ့ရာတွင် စကားလုံးများသည် စာဆို၏ ခံစားမှုမှ ပေါက်ဖွားလာရမည်။ စိတ်ကူးသည်လည်း ခံစားမှု မှမွေးဖွားလာရမည်။ ကာရန်အသံ တေးသွားများသည်လည်း ခံစားမှု၏ တုံ့ပြန်သံများသာ ဖြစ်ရမည်ဟု ဆရာဇော်ဂျီက ဆိုမိန့်ခဲ့ဖူးပါသည်။ စာဆိုသည် သူတို့ခေတ်၊ သူတို့ဗိုလ်ချုပ် ၏စွမ်းဆောင်မှုပုံရိပ်များကိုခံစား၍ ရေးဖွဲ့ထားသည်။ “ဗမာ့သူရဲကောင်း” သီချင်းသည် ခံစားမှုအမှန်တရားကြောင့် အချိန်ကာလ အကန့်အသတ်မရှိ ရသခံစားမှုကို ပေးစွမ်းနိုင် ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် အဆိုပါသီချင်းကို အဘယ် စာဆိုသည် ဘယ်ခေတ်၊ ဘယ်သူကို ခံစားရေးဖွဲ့ခဲ့ပါ သနည်း။

“ဗမာ့သူရဲကောင်း” သီချင်း

ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့် ရဲဘော်သုံးကျိပ်တို့သည် မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးအတွက် တပ်မတော်ဖွဲ့ရန် ဂျပန်နိုင်ငံ၌ စစ်ပညာသင်ကြားခဲ့ကြရသည်။ စစ်ပညာသင်ကြားချိန်တွင် အသက်နှင့်လဲ၍ စွန့်စားခဲ့ကြရသည်။ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုး ကိုခံစားခဲ့ကြရသည်။ ၁၉၄၂ ခုနှစ် မတ်လ ၈ ရက်နေ့တွင် ဗိုလ်တေဇ ခေါ် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်း ခေါင်းဆောင်သော ဗမာ့လွတ်လပ်ရေးတပ်မတော်ကြီးသည် ရန်ကုန်မြို့ကို သိမ်းပိုက်လိုက်ကြသည်။ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့်တကွ ရဲဘော်သုံးကျိပ်တို့၏ တိုင်းပြည်အတွက် စွမ်းဆောင်မှု များကို ဂုဏ်ပြုသည့်အနေဖြင့် သဟာယဆရာတင်က “ဗမာ့သူရဲကောင်း” သီချင်းကို ရေးဖွဲ့ခဲ့ပြီးလျှင် အဆိုတော် မျိုးချစ်က သီဆိုခဲ့သည်။ အဆိုတော်ကိုမြကြီးလည်း ပြန်လည်သီဆိုခဲ့ပါသည်။

လွတ်လပ်ရေးခရီးစဉ်သည် ရှည်လျားလှသည်။ နယ်ချဲ့ဗြိတိသျှကို တွန်းလှန်ပြီးနောက် ဖက်ဆစ်ဂျပန်ကို တော်လှန်ခဲ့ရပြန်သည်။ ဖက်ဆစ်ကို တိုက်ထုတ်ပြီးသည့်တိုင် လွတ်လပ်ရေးခရီးစဉ်သည် အဆုံးမသတ်သေးပါ။ နယ်ချဲ့ အစိုးရသည် စက္ကူဖြူစာတမ်းကြီးနှင့်အတူ ဘုရင်ခံ ဒေါ်မန်စမစ်ကို ပြန်လည်ရောက်ရှိလာစေပြန်သည်။ နယ်ချဲ့ဝါဒနှင့် အရင်းရှင်စနစ်ဆိုးကို ပြန်လည်ထူထောင်ရန် ကြိုးပမ်းလာပြန်သည်။ အရင်းရှင်စနစ်၏ဒဏ်၊ စစ်ဘေး စစ်ဒဏ်တို့ကိုခံရပြီး မြန်မာတစ်ပြည်လုံး ဆင်းရဲနွမ်းပါး နေလေပြီ။ ပြည်သူလူထုတစ်ရပ်လုံး ပူးပေါင်းပါဝင်၍ တိုင်းပြည်ကို ပြန်လည်ထူထောင်ရေးသည် အရေးတကြီး လိုအပ်လာပါသည်။ ထိုအခြေအနေတွင် ပြည်သူတို့အား လှုံ့ဆော်ရန် တေးပြုစာဆို ရန်နိုင်စိန်က “ပြန်လည် ထူထောင်ရေး” သီချင်းကို ရေးဖွဲ့ခဲ့ပါသည်။ ထိုသီချင်း၏ ပထမစာပိုဒ်ကိုသာ ဖော်ပြသွားပါမည်။ ပြန်လည် ထူထောင်ရေးသီချင်းမှာ “လူထုအားကို အများကြီးလို သည်။ ဗိုလ်ချုပ်အစိုးရ အချိုးကျကူညီ... တိုင်းရင်းသား တိုင်းသည် ရိုင်းပင်းကြရမည်။ ငွေထွက်နည်းဖို့ အမြဲပဲ ကြံစည်၊ (နည်းပေးလမ်းပြမည်)၂ နည်းနည်းတော့ အပျော်အပါးလျှော့စေချင်သည်။ ဗမာပြည်ထောင်စုကို ပြန်လည်ထူထောင်မှုနဲ့ ပြုပြင်မည်” ဟု ဖြစ်ပါသည်။

အနုပညာဂုဏ် မြောက်စေ

“ပြန်လည်ထူထောင်ရေး” သီချင်းသည် ခေတ်၏ အမှန်လိုအပ်ချက်ကို ဖွဲ့သူကဖွဲ့သည်။ ပြည်သူတစ်ရပ် လုံးကလည်း နှစ်နှစ်သက်သက် ဆိုကြသည်။ နှစ်နှစ် သက်သက် ခံစားကြသည်။ နှစ်နှစ်သက်သက် လက်ခံ ကျင့်သုံးကြသည့်အတွက် လွတ်လပ်ရေးပန်းတိုင်သို့ အရောက်တက်လှမ်းနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ထိုသီချင်းကို ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကြားခဲ့သည်၊ ဆိုခဲ့သည်။ “လူထုအားကိုအများကြီးလိုသည်။ ဗိုလ်ချုပ်အစိုးရ အချိုးကျကူညီ”ဆိုသည့်စာသားကို ခဏခဏအားပါး တရဆိုဖြစ်သည်။ ရေဒီယိုကလည်း ခဏခဏလာသည်။ ကလေးတွေဆိုသကဲ့သို့ လူငယ်၊ လူလတ်၊ လူကြီးများ အားလုံးဆိုကြသည်။ စာဆိုသည် သူအမှန်ခံစားရသော ခေတ်၏ခံစားချက်ကို ရသမြောက်အောင်ဖွဲ့သည်။ အဆင်တန်ဆာအလင်္ကာများနှင့်မဟုတ်ပါ။ အရိုးဆုံး သည် အလှဆုံးဆိုသည့် ခံယူချက်နှင့် သူ့အနုပညာကို ရိုးရိုးလှလှဖွဲ့သည်။ ဆိုလိုချက်ကို ရှင်းလင်းပြတ်သား စွာရေး၍ အားမာန်ပါပါ ဆိုရလွယ်အောင် ရေးဖွဲ့နိုင်ခြင်း၊ အမှန်တရားဖြစ်ခြင်းတို့က ထိုသီချင်းကိုအနုပညာဂုဏ် မြောက်စေခြင်းဖြစ်သည်ဟု ယူဆမိပါသည်။

လူထုအားထဲတွင် အနုပညာရှင်တို့၏ အင်အား သည် အထူးပင်အရေးပါကြောင်းကို ဗိုလ်ချုပ်ကလည်း ယုံကြည်သည်။ ဖက်ဆစ်တော်လှန်ရေးအတွက် ပြည်သူ ကိုစည်းရုံးရာ၌ ဗိုလ်ချုပ်သည် တော်လှန်ရေးအတွက် လိုအပ်ပြီး အနှစ်သာရရှိသော စာသားများကို ရွေးချယ် စေ၍ ရွှေတိုင်ညွန့်ကို တေးတစ်ပုဒ်ရေးပေးပါရန် ဗမာ့ တပ်မတော် ပြည်သူ့ဆက်ဆံရေးဌာန၌ ဆက်ဆံရေး အရာရှိဖြစ်နေသည့် ဗိုလ်ထွန်းလှ(တက္ကသိုလ်နေဝင်း) မှတစ်ဆင့် ပြောဆိုစေခဲ့ပါသည်။ ဗိုလ်ထွန်းလှသည် ပေးလိုက်သည့် စာသားများကိုပြ၍ သီချင်းတစ်ပုဒ် ရေးပေးပါရန် တောင်းပန်ခဲ့သည်။ ရွှေတိုင်ညွန့်က ကျန်းမာ ရေး ဆိုးရွားနေသည့် ကြားမှပင် ‘ပြည်သူ့တပ်မတော်’ သီချင်းကို နှုတ်ဖြင့်ချပေးသည်။ ‘ပြည်သူ့တပ်မတော်’ သီချင်းရေးပြီး ရက်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ရွှေတိုင်ညွန့် ဆုံးသွားခဲ့ပါသည်။

ဗိုလ်ထွန်းလှသည် ရွှေတိုင်ညွန့်ပါးစပ်ဖြင့် ချပေး သည်ကို တယောဖြင့်တက်ယူခဲ့သည်။ တီးလုံးတီးကွက် ကိုတီးမှုတ်သီဆိုမည့် ဝိုင်းကိုပြန်လည်၍ သီချင်းချပေးခဲ့ သည်။ ဗဟန်းကန်တော်မိတ် ရုပ်ရှင်ရုံကြီး၌ ကျင်းပသော လူထုအစည်းအဝေးကြီးသို့ ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့် တပ်မတော်ခေါင်းဆောင်များ၊ နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်များ တက်ရောက်သည့်ပွဲတွင် သီဆိုခဲ့သည်။ ခေါင်းဆောင်များ နှင့် ပြည်သူလူထုကြီးတစ်ရပ်လုံးက သောင်းသောင်းဖြဖြ ကြိုဆိုခဲ့ကြသည်။ စစ်ထွက်ခါနီး တပ်မတော်အင်အားပြ ပွဲကြီးတွင် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းက တပ်မတော်သားများ ကို ကိုယ့်သားသမီးကဲ့သို့ သဘောထား၍ လိုအပ်သော အကူအညီမှန်သမျှ ပြည်သူတို့ကကူညီကြရန် မိန့်ကြား သောအခါ လက်ဝတ်ရတနာများကို ချွတ်၍ လှူဒါန်းခဲ့ကြ သည်။ ငွေကြေးများကိုလည်း ရက်ရက်ရောရော ပေးလှူခဲ့ ကြသည်။ မြို့ထဲသို့ လှည့်လည်ချီတက်လာကြသော တပ်မတော်သားများကိုလည်း အောင်သပြေပန်းများ ကမ်း၍ အားရရွှင်လန်းစွာ ကြိုဆိုခဲ့ကြပါသည်။

l စာမျက်နှာ ၆ မှ

“တို့ဗမာ” သီချင်း

လွတ်လပ်ရေးရသည့် အချိန်မှစ၍ ယနေ့ထက်တိုင် နိုင်ငံတော်သီချင်းအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသည့် သီချင်း၏မြစ်ဖျားမှာ ၁၉၃၀ ပြည့်နှစ်တွင် ဝိုင်အမ်ဘီ ဆရာတင် ရေးဖွဲ့ခဲ့သော “တို့ဗမာ” သီချင်း ဖြစ်သည်။ တို့ဗမာအစည်းအရုံးသည် မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်း မှုသမိုင်းတွင် အရေးပါခဲ့ပါသည်။ ထိုအစည်းအရုံးက “ဗမာပြည်သည် တို့ပြည်၊ ဗမာစာသည် တို့စာ၊ ဗမာစကား သည် တို့စကား၊ ဗမာပြည်ကိုချစ်ပါ၊ ဗမာစာကိုချီးမြှင့်ပါ၊ ဗမာစကားကိုလေးစားပါ” ဆိုသော ကြွေးကြော်သံနှင့် ပေါ်ထွန်းလာခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအစည်းအရုံးက အင်္ဂလိပ်တို့ကို ဘုရားထူး၊ သခင်မခေါ်နိုင်။ ငါတို့သည်သာ သခင်အစစ်ဖြစ်သည်ဟုဆိုကာ မိမိဗမာလူမျိုးကိုသာ သခင် သခင်မလို့ခေါ်ရမည်ဟု ဖော်ထုတ်ကြေညာသည်။ တို့ဗမာအစည်းအရုံး၏ အခမ်းအနားများတွင် သီဆို၍ ဇာတိမာန်မြှင့်တင်ရန် ဝိုင်အမ်ဘီ ဆရာတင်က တို့ဗမာ သီချင်းကို ဖွဲ့ဆိုခဲ့သည်။

တို့ဗမာသီချင်းမှာ “တကောင်းအဘိရာဇာ၊ တို့ဗမာသာကီမျိုးဟာမို့၊ မညှိုးဂုဏ်တေဇာ၊ .............ကိုပါ၊ တိုက်ခိုက်ကာအောင်ခဲ့တာတို့ဗမာ၊ စိန်မှန်ကင်း အစစ်အဖြစ်ကြီးဖြစ်လျက် ထင်းတစ်လှည့်ကြုံရ ထုံးနှင့်မသွေ၊ လောကဓမ္မတာပေ၊ ငါတို့ကံခေ ဖြစ်ရပြန် သလေ၊ သို့သော် အရင်းကိုစစ်လျှင်ဗမာပြည်၊ ငါတို့ငါတို့ ပြည်။ နောင်ဥဒါန်းဘယ်မကြေစရာ၊ ရာဇဝင်တင်ထား၊ မျိုးရိုးနွယ်လာ၊ ကမ္ဘာတစ်ခွင်မှာဖြင့် ဗမာအထင်အရှား၊ တို့ခေတ်တွင်မှ ညံ့ကြတော့မှာလား၊ တို့ဗမာ တို့ဗမာ မဟုတ်လေသလား၊ (တို့ဗမာ၊ ငါတို့ဗမာ)၂ (ဒါ ငါတို့ဗမာ)၂ အားလုံးညီညီ၊ ယောကျ်ားဘသား၊ တို့ဗမာ နောင်လာ နောက်သား ကောင်းစားဖို့ရာ၊ တို့ကိုယ်ကျိုး လုံးလုံးမပါ၊ ရဲရဲဗမာပီပီ၊ ဗမာပြည်၊ တို့ဗမာတို့ပါ၊ သခင်ကျင့်ကို ကျင့်ကြပါ၊ သခင်မျိုးဟေ့ တို့ဗမာ၊ မိုးအောက်မြေပြင်မှာ အထက်တန်းစိတ်နဲ့ စာမရီသွေး တို့ဗမာ။

(သံပြိုင်) “ကမ္ဘာမကြေ ဗမာတတွေ (ဒါတို့ပြည်၊ ဒါတို့ မြေ၊ ဒါငါတို့ပြည်)၃ (တို့ဗမာ)၃ ပြည်ကို တိုင်းရင်းသားအကုန် အစင် တို့ပြည်လို့မှတ်ထင်၊ တို့ဝတ္တရားပင်၊ တို့ဗမာသခင်”

“အမျိုးသားရေးကြိုးပမ်းကြပါ၊ တို့ဗမာဟေ့ တို့ဗမာ၊ ဪ-- အမျိုးသားရေးကို ကြိုးပမ်းကြပါ၊ တို့ဗမာဟေ့ တို့ဗမာ၊ အရှေ့ကနေဝန်းထွက်သည့်ပမာ၊ တို့ခေတ်ကို ရောက်ရမည်မလွဲပါ၊ တို့ဗမာဟေ့ တို့ဗမာ၊ ဗမာပြည်တစ်ဝန်း အကုန်၊ တို့အိမ်မှတ်ပါ၊ တို့ယာမှတ်ပါ၊ အဲဒါတို့ဗမာ” ဟု ဖြစ်ပါသည်။

သီချင်း၏အနက်မှာ လေးနက်သည်။ ‘တို့ဗမာ’၊ ‘ဒါတို့ပြည်’ ဆိုသည့်စကားသံများနှင့် ပဲ့တင်ထပ်နေသည်။ ဇာတိမာန်ကိုချ၍မရအောင် စကားလုံးအင်အားများဖြင့် မြှင့်တင်ထားသည်။ အသံယူပုံမှာ ပညာသားပါလွန်း၍ အလွယ်တကူဆို၍ မရနိုင်ပေ။ တို့ဗမာသီချင်းဖွင့်ပွဲကို ၁၉၃၀ ပြည့်နှစ် ဇူလိုင်လ ၂၀ ရက်နေ့တွင် ရွှေတိဂုံစေတီတော်ကြီး၏ ရာဟုထောင့်၌ ကျင်းပခဲ့သည်။ အခမ်းအနားတွင် သခင်ဘသောင်းက သီချင်း၏အနက်ကို သမိုင်းကြောင်းများ နှင့် ရှင်းပြသည်။ တေးရေးဆရာ ဝိုင်အမ်ဘီဆရာတင်က ခေတ်ပေါ်တေးဂီတအဖွဲ့နှင့်အတူ ကိုယ်တိုင်သီဆိုခဲ့ သည်။

နိုင်ငံတော်သီချင်း

လွတ်လပ်ရေး အောင်လံတော် လွှင့်ထူစဉ်တွင် သီဆိုမည့် နိုင်ငံတော်သီချင်းကိုမူ တိုင်းပြု ပြည်ပြုလွှတ်တော် တတိယအကြိမ်ညီလာခံ အဋ္ဌမမြောက်အစည်းအဝေး ရောက်မှ အပြီးတိုင် ရွေးချယ်နိုင်ခဲ့သည်။ နိုင်ငံတော်သီချင်း ကို ကော်မတီဖွဲ့၍ အကြိမ်ကြိမ် စည်းဝေးညှိနှိုင်းပြီးမှ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ မူလတို့ဗမာသီချင်း၏ စကားလုံးအချို့ကို ပြုပြင်ပြီး မူလတေးသွားအတိုင်း ရွေးချယ်သတ်မှတ်နိုင်ခဲ့ သည်။ နိုင်ငံတော်သီချင်းမှာ “တရားမျှတလွတ်လပ်ခြင်းနဲ့ မသွေ၊ တို့ပြည် တို့မြေ၊ များလူခပ်သိမ်း ငြိမ်းချမ်းစေဖို့ ခွင့်တူညီမျှ ဝါဒဖြူစင်တဲ့ပြည်(ပြေ)၊ တို့ပြည်(ပြေ) တို့မြေ၊ ပြည်ထောင်စုအမွေ အမြဲတည်တံ့စေ အဓိဋ္ဌာန်ပြုပေ ထိန်းသိမ်းစို့လေ၊ (ကမ္ဘာမကြေ၊ ဗမာပြည်(ပြေ)၊ တို့ဘိုးဘွားအမွေအနှစ်မို့ ချစ်မြတ်နိုးပေ) ပြည်ထောင်စု ကို အသက်ပေးလို့ တို့ကာကွယ်မလေ၊ ဒါတို့ပြည်(ပြေ)၊ ဒါတို့မြေ၊ တို့ပိုင်နက်မြေ၊ တို့ပြည်(ပြေ)၊ တို့မြေ၊ အကျိုးကို ညီညာစွာတို့တတွေ၊ ထမ်းဆောင်ပါစို့လေ၊ တို့တာဝန် ပေ၊ အဖိုးတန်မြေ”ဟု ဖြစ်ပါသည်။

 

နိုင်ငံတော်သီချင်းသည်လည်း အလင်္ကာ အဆင် တန်ဆာမပါ၊ လူ့နှလုံးသားဆီသို့ တိုက်ရိုက်ထိမှန်စေသည့် အားမာန်ပါသော အရိုးဆုံး၊ အခံ့ဆုံး၊ အမှန်တရားအပါဆုံး စကားလုံးများနှင့် ဖွဲ့စပ်ထားပါသည်။ နိုင်ငံတော်သီချင်း ပီသလှပါသည်။ နိုင်ငံသားတိုင်း၏ အတွေးအသိဆီသို့ ကမ္ဘာမကြေစိတ်ဓာတ်ကို အထိရောက်ဆုံး သွင်းပေးနိုင် ခဲ့ပါသည်။ ရဲရင့်သော အာဇာနည်သူရဲကောင်းများကဲ့သို့ပင် တေးပြုစာဆိုတို့သည်လည်း ရဲရဲရင့်ရင့် တာဝန်ကျေခဲ့ကြ ပါသည်။

တရားမျှတလွတ်လပ်ခြင်း၊ ငြိမ်းချမ်းခြင်း၊ နိုင်ငံ သားတိုင်း ခွင့်တူညီမျှရရှိရေး၊ အချင်းချင်းဝါဒတူညီရေး ဆိုသည့် လွတ်လပ်သောနိုင်ငံတော်၏ အနှစ်သာရများ ကိုသာ မျှော်လင့်ရန် ကျန်ရှိပါတော့သည်တကား။ ။