ရန်ကုန်မြို့မှ ၁၇၉ မိုင်ကွာဝေးသည့် ပဲခူးတိုင်း ပြည်မြို့သို့ ရန်ကုန်ဝိဇ္ဇာနှင့် သိပ္ပံတက္ကသိုလ်မှ ကျောင်းသူ သုံးဦး၊ ကျောင်းသား ၂၁ ဦးနှင့် အုပ်ချုပ်သူ တက္ကသိုလ်အုပ်ချုပ်ရေး ရုံးမှ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးတို့ ခြေလျင်ခရီးသွားရောက်ခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သည့် ၁၉၇၀ ပြည့်နှစ် ရွှေရတုတက္ကသိုလ်မတိုင်မီ ၁၉၆၉ ခုနှစ်အတွင်း ရန်ကုန်ဝိဇ္ဇာနှင့် သိပ္ပံတက္ကသိုလ် ဘာသာပေါင်းစုံမှ ကျောင်းသား ကျောင်းသူများသည် တန်ခူးလ၏ ပူပြင်းသောနေရောင်အောက်တွင် မိမိတို့၏ ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်သို့ မလျှော့သော ဇွဲ၊ လုံ့လ၊ စိတ်ဓာတ်ခွန်အားဖြင့် အောင်မြင်အောင် ဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့ ပါသည်။

မြန်မာတို့သည် ရှေးသမိုင်းဦးခေတ်ကပင် အုတ်ဖုတ်တတ်ခဲ့ကြသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ အရပ်ရပ်ရှိ စေတီပုထိုးများ၊ မြို့ရိုးတံတိုင်း များက မြန်မာ့လက်လုပ်အုတ်၏ စွမ်းပကားကို အထင်အရှားပြဆိုလျက်ရှိနေကြသည်။ ကိုလိုနီခေတ် သက်တမ်းတစ်လျှောက် တွင်လည်း မြန်မာ့လက်လုပ်အုတ်များကပင် နေရာရခဲ့သည်။ ၁၉၂၆ ခုနှစ်ခန့်တွင်မူ အစိုးရကတည်ထောင်သော အုတ်စက်နှစ်စက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ အစိုးရက ထိုကဲ့သို့ အုတ်စက် တည်ထောင်ရခြင်းမှာ အစိုးရ၏ အဆောက်အအုံများကို ဆောက်လုပ်ရာတွင် အရပ်သားများထံမှ အုတ်ဝယ်ယူရခြင်းမှာ မဖြစ်သင့်ဟု ထင်မြင်ယူဆသောကြောင့် ဖြစ်သည်ဟုဆိုသည်။ ထိုကြောင့်ပင် အစိုးရ၏ Public Works ဌာနသည် ကံဘဲ့တွင် အုတ်စက်တစ်ခုနှင့် မင်္ဂလာဒုံတွင် အုတ်စက်တစ်ခုကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။