မြန်မာ့အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံဖြစ်သော ထိုင်းနိုင်ငံက ယခုနှစ် ပထမငါးလအတွင်း ပြည်ပသို့ဆန်တန်ချိန် ၃ ဒသမ ၄၇ သန်းတင်ပို့ခဲ့ရာ ဆန်တင်ပို့မှုမှဝင်ငွေ အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၁၈၉၆ သန်း ရရှိခဲ့ကြောင်း ဆင်ဟွာသတင်းတစ်ပုဒ်တွင် ဖော်ပြထားသည်။ အဆိုပါသတင်း၌ပင် ထိုင်းသည် ယခုနှစ်အတွင်း ဆန်တန်ချိန် ရှစ်သန်းအထိ ပြည်ပသို့တင်ပို့နိုင်ရန် မျှော်မှန်းထားကြောင်းလည်း ဖော်ပြထားသည်။
ထိုင်းသည် ၂၀၂၂ ခုနှစ်က ပြည်ပသို့ ဆန်တန်ချိန် ၇ ဒသမ ၇ သန်း တင်ပို့ကာ ဗီယက်နမ်နိုင်ငံကို ကျော်ဖြတ်သွားပြီး အိန္ဒိယ၏နောက်တွင် ကမ္ဘာ့ဒုတိယအများဆုံး ဆန်တင်ပို့သည့်နိုင်ငံ ဖြစ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ဈေးကွက်၏လိုလားချက်များကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ရန်အတွက် ပြည်ပပို့ကုန်ဆန်များ၏ ယှဉ်ပြိုင်နိုင်စွမ်းကိုမြှင့်တင်ခြင်း၊ ဆန်သားမာသည့် ဆန်အမျိုးအစား၊ ဆန်သားပျော့သည့် ဆန်အမျိုးအစား၊ မွှေးသည့်ဆန်အမျိုးအစား၊ အာဟာရဓာတ်ပါဝင်မှု မြင့်မားသည့် ဆန်အမျိုးအစား စသည်ဖြင့် ဈေးကွက်ကတောင်းဆိုသည့် ဆန်အမျိုးအစားများကို ထုတ်လုပ်သွားနိုင်ရန် စပါးမျိုးသစ်များ အရှိန်အဟုန်မြှင့် စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ လာမည့် ၂၀၂၄ ခုနှစ်တွင် ကမ္ဘာ့ဆန်ဈေးကွက်သို့ ဆန်မျိုးကွဲပေါင်းအများအပြားကို အမျိုး အမည်အမျိုးမျိုးဖြင့် တင်ပို့ရောင်းချကာဆန်တင်ပို့သည့် ပြိုင်ဘက်နိုင်ငံများကို ဆက်လက်ကျော်ဖြတ်နိုင်ရန် ထိုင်းနိုင်ငံက အားထုတ်ကြိုးပမ်းလျက်ရှိသည်။
လက်ရှိကာလတွင် ဆန်စပါးသည် စားနပ်ရိက္ခာအတွက် ကမ္ဘာ့ဝယ်လိုအားမြင့်တက်နေပြီး ယခုနှစ်မှစ၍လာမည့် ၁၀ နှစ်တာကာလအတွင်း ထိုင်း၊ ဗီယက်နမ်၊ အင်ဒိုနီးရှား၊ ဖိလစ်ပိုင်၊ မြန်မာ၊ ကမ္ဘောဒီးယား စသည့်ဆန်စပါးထုတ်လုပ်သည့်နိုင်ငံများ၏ ဆန်စပါးထုတ်လုပ်မှုများ ဆက်လက်တိုးတက်နေမည်ဖြစ်ကြောင်း သုတေသနနှင့်ဈေးကွက်ဆိုင်ရာ သုတေသီအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုက သုံးသပ်ခန့်မှန်းထားသည်။ “ထိုင်းနိုင်ငံ၊ မလေးရှားနိုင်ငံ၊ ဗီယက်နမ်နိုင်ငံတို့သည် ဖွံ့ဖြိုးဆဲနိုင်ငံများဖြစ်ပြီး စက်မှုနှင့်ကုန်သွယ်မှုလုပ်ငန်းများတွင် အရှိန်ရှိသည့်နိုင်ငံများဖြစ်ကြောင်း၊ သို့သော် အဓိကအခြေခံထုတ်ကုန်မှာ စိုက်ပျိုးရေးကို အခြေခံသည့်ကုန်ထုတ်လုပ်မှုများကို ဆောင်ရွက်ကြခြင်းဖြစ်ကြောင်း၊ အဆိုပါနိုင်ငံများ၏ စိုက်ပျိုးရေးနှင့်မွေးမြူရေးပို့ကုန်နှင့် မိမိတို့နိုင်ငံ၏ ပို့ကုန်ပမာဏများ များစွာကွာခြားလျက်ရှိသည်ကို တွေ့ရကြောင်း၊” နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီဥက္ကဋ္ဌ နိုင်ငံတော်ဝန်ကြီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မင်းအောင်လှိုင်က နိုင်ငံ့စီးပွားမြှင့်တင်ရေးအစည်းအဝေး၌ အမှာစကားပြောကြားရာတွင် ထည့်သွင်းပြောကြားခဲ့ရာ မိမိတို့နိုင်ငံ၏ စိုက်ပျိုးရေးနှင့်မွေးမြူရေးကုန်ထုတ်လုပ်မှုများကို အိမ်နီးချင်းနှင့် ဒေသတွင်းနိုင်ငံများ အဆင့်သို့မြှင့်တင်သွားရန် လိုအပ်နေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
အရှေ့တောင်အာရှဒေသမှ ဆန်စပါးစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှုနှင့် ပြည်ပတင်ပို့မှု အမြင့်မားဆုံးနိုင်ငံများဖြစ်သော ထိုင်းနှင့် ဗီယက်နမ်နိုင်ငံတို့သည် “မျိုး၊ မြေ၊ ရေ၊ နည်းပညာ” အားသာချက်များရှိပြီး ကုန်ထုတ်စွမ်းအားမြင့်သည်ထက် မြင့်မားစေရန် ကြံဆကြိုးပမ်းနေကြသည့် နိုင်ငံများဖြစ်သည်။ အရည်အသွေးကောင်း၊ သက်တမ်းတိုပြီး စိုက်ပျိုးရန်လွယ်ကူသည့် စပါးမျိုးသစ်များ တီထွင်ထုတ်လုပ်ခြင်း၊ တစ်နှစ်ပတ်လုံး ရေသွင်းစိုက်ပျိုးရေးစနစ်ကောင်းကို ထူထောင်ထားခြင်း၊ ထုတ်လုပ်မှုကုန်ကျစရိတ်နည်းပါးခြင်း စသည်ဖြင့်စပါးစိုက်ပျိုး ထုတ်လုပ်မှုမြင့်မားရေးတွင် သက်ဆိုင်ရာဌာနများနှင့် တောင်သူလယ်သမားများအကြား ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု ကောင်းမွန်ကြောင်း သိရသည်။
မြေတစ်ဧကချင်းအလိုက် အကျိုးရှိစွာ ဆောင်ရွက်နိုင်ရေး၊ မြေသယံဇာတတို့ကို စွမ်းအားရှိသမျှ အသုံးချရေးတို့တွင် လူ့စွမ်းအားသည်သာ အဓိကဖြစ်ကြောင်း ပညာရှင်တို့၏ မိန့်ဆိုချက်များနှင့်အညီ နိုင်ငံ့စီးပွားဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေး၊ ကုန်ထုတ်စွမ်းအားမြင့်မားရေးတို့အတွက် မိမိတို့၏ကာယ၊ ဉာဏစွမ်းအားများကို လုံ့လ ဝီရိယစိုက်ထုတ်အသုံးချသွားကြရမည်ဟု ယုံကြည်ပါကြောင်း။ ။
မြန်မာ့အလင်း,အယ်ဒီတာ့အာဘော်
