ငြိမ်းချမ်းရေးသည် တောင့်တအပ်၏။ မြတ်နိုးတန်ဖိုးထားမှုလည်း ရှိအပ်၏။ သို့သော်လည်း နှစ်ပေါင်းများစွာ တည်ရှိနေခဲ့သော အခက်အခဲများ၊ စိန်ခေါ်မှုများကြားတွင် အကန့်အသတ် များဖြင့် တည်ဆောက်နေရသည်ဖြစ်ရာ မြန်မာနိုင်ငံအဖို့ အလွယ်တကူ ရောက်ရှိနိုင်သည့် ပန်းတိုင်တစ်ခု မဟုတ်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေ၏။ အမှန်မှာ မရောက်နိုင်လောက် အောင် ဝေးကွာလှသော ပန်းတိုင်လည်း မဟုတ်ပါချေ။
ပြည်တွင်းပဋိပက္ခများကို အဆုံးသတ်ကြမည်ဟူသည့် ဆုံးဖြတ်ချက်၊ ငြိမ်းချမ်းရေးကို မဖြစ်မနေ တည်ဆောက်ကြမည်ဟူသော ဆုံးဖြတ်ချက်တို့ကို ဦးထိပ်ထားသည့် သန္နိဋ္ဌာန်တို့ကသာ သယ်ဆောင်သွားနိုင်မည့် ပန်းတိုင်ဖြစ်ပါသည်။ အမှန်တကယ် ငြိမ်းချမ်းလိုသော စိတ်ဓာတ် ကသာ ဦးဆောင်မည်ဆိုလျှင် အမျိုးသားပြန်လည်ရင်ကြားစေ့ရေးဖြစ်စေ၊ အပစ်အခတ်များ ရပ်စဲကြရေးဖြစ်စေ၊ ငြိမ်းချမ်းရေး စကားဝိုင်းများတွင် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးအဖြေရှာကြရေးဖြစ်စေ၊ အားလုံးသော ကြိုးပမ်းနေမှုများသည် လက်တစ်ကမ်းတွင် ရှိနေသည်သာ။
ထိုထိုသော မြန်မာနိုင်ငံ ငြိမ်းချမ်းရေး တည်ဆောက်မှုအတွက် အခြေခံကျသော လုပ်ငန်းစဉ် ဖြစ်သည့် ပြည်ထောင်စုငြိမ်းချမ်းရေး ညီလာခံ-(၂၁)ရာစုပင်လုံ စတုတ္ထအစည်းအဝေးကို ၂ဝ၂ဝ ပြည့်နှစ် ဩဂုတ်လ ၁၉ ရက်နေ့က နေပြည်တော်တွင် ကျင်းပပြုလုပ် ဖွင့်လှစ် လိုက်သည်။
အမျိုးသားပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးဗဟိုဌာနဥက္ကဋ္ဌ၊ နိုင်ငံတော်၏ အတိုင်ပင်ခံ ပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်က ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် ပတ်သက်သည့် အခြေခံသဘောထားများ၊ ငြိမ်းချမ်းရေးဆိုင်ရာ လက်ရှိလုပ်ဆောင်နေမှုနှင့် တိုးတက်မှုအခြေအနေများ၊ ကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါ ကိုဗစ်-၁၉ နှင့် ရင်ဆိုင်နေရမှု၏ အကန့်အသတ်များ အခက်အခဲ အကျပ်အတည်းများ စသည့် ငြိမ်းချမ်းရေးညီလာခံလုပ်ငန်းများကို ခြုံငုံရှင်းလင်းရင်း အဖွင့်မိန့်ခွန်း ပြောကြားခဲ့သည်။
မြန်မာနိုင်ငံ၏ ငြိမ်းချမ်းရေးပန်းတိုင်ဆီသို့ လျှောက်လှမ်းကြမည်ဆိုလျှင် စစ်မှန်သည့် ဖက်ဒရယ် ပြည်ထောင်စု တည်ဆောက်နိုင်ရေး၊ ပြည်ထောင်စု တစ်ဝန်းလုံး ဖက်ဒရယ်စနစ်နှင့်ညီသော အာဏာခွဲဝေ လုပ်ဆောင်မှု၊ သယံဇာတခွဲဝေမှု၊ အခွန်အကောက်ခွဲဝေမှု အစရှိသည် တို့နှင့်အတူ ပြည်ထောင်စု ပြည်နယ်အားလုံး တန်းတူညီမျှဖြစ်ရေး၊ ကိုယ်ပိုင်ပြဋ္ဌာန်းခွင့်ကို အာမခံနိုင်သည့် အခြေခံဥပဒေများရှိရေးတို့က မလွဲမသွေ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရမည့် ငြိမ်းချမ်းရေးလုပ်ငန်းစဉ်များ ဖြစ်ပါသည်။
ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုအဖြစ် ပုံဖော်တည်ဆောက်ရာတွင် ပြည်ထောင်စုအတွင်းရှိ နိုင်ငံသား အားလုံး တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုများ အားလုံးကြားရှိ သံသယများ မယုံကြည်မှုများကို ရှင်းလင်း နိုင်ကြရေးသည် လွန်စွာအခရာကျသည့် အခြေခံများ ဖြစ်နေပေသည်။ ထိုမယုံကြည်မှုများ သံသယများကပင် ငြိမ်းချမ်းရေးလုပ်ငန်းစဉ်များကို ဆွေးနွေးကြရာ၊ သဘောတူညီမှု ရယူကြရာ တွင် စိုးရိမ်မှုများကို ဖန်တီးနေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ထိုသို့သော စိုးရိမ်မှုများကြောင့်၊ ပူပန်မှုများ ကြောင့် စကားလုံးသုံးစွဲမှုကအစ အထူးတလည် သတိထားသုံးနှုန်းနေကြသည်ကို သတိပြု မိပါသည်။
ထိုသို့သော မယုံကြည်မှုများ သံသယများကပင် နှစ်ရှည်ကြာ ပြည်တွင်းပဋိပက္ခများကို မွေးထုတ် ပေးနေခဲ့သည်ဟုလည်း ဆိုနိုင်ပါသည်။ ယခုအခါတွင် နိုင်ငံရေး ပြဿနာများကို နိုင်ငံရေး ဆန်ဆန် ဖြေရှင်းကြစို့၊ တန်းတူညီမျှမှုဆိုင်ရာ ပြဿနာများကို စားပွဲဝိုင်းများတွင် အတူတကွ ထိုင်ကြ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ကြရင်း ဖြေရှင်းကြစို့၊ နိုင်ငံသား တိုင်းရင်းသားများ အားလုံးကြား ညီအစ်ကိုမောင်နှမ ဆွေမျိုးသားချင်း စိတ်ဓာတ်ဖြင့် အပေးအယူ အလျှော့အတင်းပြုကာ ညှိနှိုင်းကြစို့ဟူသော နားလည်မှုများဖြင့် ယနေ့ကြိုးပမ်း လျှောက်လှမ်း နေသော ငြိမ်းချမ်းရေး ခရီးသည် တစ်စတစ်စ တိုးတက်ကာ ပန်းတိုင်နီးလာခဲ့ သည်ကိုလည်း သတိပြုနိုင်ပါသည်။
သံသယများ မယုံကြည်မှုများ သက်သက်ဖြင့် အပေါင်းလက္ခဏာဆောင်သည့် ဖက်ဒရယ် ပြည်ထောင်စု တည်ဆောက်မှုကို ပြုလုပ်နိုင်မည် မဟုတ်ဆိုသည်ကို နှစ်ရှည်ကြာ ပြည်တွင်း ပဋိပက္ခများက သက်သေပြနေပြီးဖြစ်ပေသည်။
စစ်ပွဲများ ပဋိပက္ခများက လက်နက်အားကိုးမှု၊ အင်အားကြီးသူက ငယ်သူကို လွှမ်းမိုးမှု စသည့် နိုင်ငံရေး မယဉ်ကျေးမှု ဓလေ့ဆိုးများကိုသာ မွေးထုတ်ပေးနေမည်သာ။ နိုင်ငံတော်၏ အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ရည်ညွှန်းပြောဆိုသကဲ့သို့ ပြည်သူလူထု၏ တွန်းအားနှင့် နိုင်ငံရေးအဖွဲ့အစည်းများ၏ဆွဲအားဟူသည့်ညီညွတ်သော စုပေါင်းအင်အားဖြင့်သာ နိုင်ငံသားအားလုံး လိုလားတောင့်တနေကြသည့် ပြည်ထောင်စုငြိမ်းချမ်းရေးပန်းတိုင်သို့ ရောက်နိုင်လိမ့်မည် ဟူသည်ကို သတိချပ်သင့်ပါသည်။
ငြိမ်းချမ်းရေးတည်ဆောက်ခြင်းဟူသည် လောက၏ ကောင်းကျိုးချမ်းသာကို ပြုလုပ်ခြင်း ဟူသော မြင့်မြတ်သည့် ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်မှုဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။ ။
