ဦးဖေမောင်တင်သည် မြန်မာတွင်သာမက ကမ္ဘာတွင်ပါ ကျော်ကြားသော ပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ မြန်မာလူမျိုးများထဲမှ ပထမဆုံးသော အသက်အငယ်ဆုံးပါမောက္ခ ဖြစ်သည်။ ပါမောက္ခ ဖြစ်ချိန်တွင် ဆရာကြီး၏ အသက်မှာ ၂၄ နှစ်သာရှိသေးသည်။ ထို့ပြင် ပထမဆုံးသော မြန်မာလူမျိုး တက္ကသိုလ်ကျောင်းအုပ်ကြီးတစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။ ပါဠိပါမောက္ခအဖြစ် တာဝန် ထမ်းဆောင်လျက်ရှိနေစဉ်မှာပင် မြန်မာစာအထူးပြုဘာသာရပ်ကို စတင်တည်ထောင်ကာ မြန်မာစာပေပြန့်ပွားထွန်းကားရေးကို အဓိက ဦးစားပေးဆောင်ရွက်ခဲ့သူတစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။

ကျွန်မရဲ့ တက္ကသိုလ်နည်းပြဆရာမဘဝကို ရန်ကုန်တက္ကသိုလ် (၇၅)နှစ်ပြည့် စိန်ရတုနှင့်စပြီး ယခု ကျွန်မ ပါမောက္ခဘဝရောက်တဲ့အခါ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်၏ နှစ်(၁၀၀)ပြည့်နှင့် ရေစက် ဆုံရပါသည်။ ဟိုးလွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်းများစွာက အမိ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်သည် စိန်ပန်းနီနီ၊ ကံ့ကော်ရနံ့ သင်းပျံ့ထုံလျက် တင့်တယ်လှသကဲ့သို့ ယခုကာလတွင်လည်း ရဲရဲနီသော စိန်ပန်း ပင်လေးများက အလှဆင်လျက် ပန်းကံ့ကော်ရနံ့ကလည်း သင်းထုံလျက်ပင်။