သမိုင်းအစဉ်အလာနှင့် တည်တည်တံ့တံ့ စုစုစည်းစည်းဖြင့် နေထိုင်လာကြသော လူမျိုးစုံ သို့မဟုတ် လူပေါင်းစု သို့မဟုတ် လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်လုံး၏ လွှမ်းတည်ရာ၊ ပျံ့နှံ့ရာဒေသကို ပထဝီဝင်နယ်နိမိတ်အရ သတ်မှတ်ထားသည့်အခါတွင် ထိုနယ်မြေဒေသကို တိုင်းပြည် သို့မဟုတ် နိုင်ငံဟုခေါ်ကြပေသည်။ တိုင်းပြည်သည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာဖွဲ့စည်းမှုဖြစ်ပြီး နိုင်ငံတော်သည် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာဖွဲ့စည်းမှု ဖြစ်သည်။ တိုင်းပြည်နှင့်နိုင်ငံတော်သည် အချင်းချင်းကျေးဇူးပြုသောအားဖြင့် ဆက်စပ်လျက်ရှိသည်။
လူသည် လူအဖြစ်ကို ရကတည်းက လူ့အဖွဲ့အစည်းနှင့်ကင်း၍မရပေ။ လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ဘဝကံကြမ္မာကို ဖန်တီးအပ်သောနိုင်ငံတော်၏အရေး သို့မဟုတ် နိုင်ငံရေး သို့မဟုတ် တိုင်းပြည်ရေးတွင်လည်း မပါဝင်မဆောင်ရွက်ဘဲနေ၍မရပေ။ “လူမျိုး ဆိုသည်မှာ သုခ၊ ဒုက္ခအတူခံစားကြ၍ နီးနီးစပ်စပ် အကျိုးချင်းထပ်ပြီးလျှင် နှစ်ပရိစ္ဆေဒရှည်လျားစွာ တစ်မျိုးတစ်စားတည်းပင်ဟု စိတ်ထားရှိသူတို့ကို တစုတစည်းတည်းပေါင်း၍ ခေါ်ဝေါ်ခြင်းသာဖြစ်ပေသည်”ဟု ၁၉၄၆ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၂၀ ရက်နေ့ ရွှေတိဂုံအလယ်ပစ္စယံ ဖဆပလညီလာခံတွင် ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းက ပြောကြားခဲ့သည်။
မြန်မာနိုင်ငံသည် တိုင်းရင်းသားလူမျိုးအသီးသီးဖြင့် ပေါင်းစပ်ဖွဲ့စည်းထားသော ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံဖြစ်သည်။ ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံတော်အား စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးတို့ သာယာဝပြော၍ တည်တံ့စည်းလုံးခိုင်မြဲသောနိုင်ငံတစ်ခုအဖြစ် တည်ဆောက်ရာတွင် တိုင်းရင်းသားလူမျိုးအားလုံးတို့၏ ချစ်ကြည်ရေး၊ သွေးစည်းညီညွတ်ရေးသည် အခြေခံလိုအပ်ချက်ဖြစ်သည်။ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးအချင်းချင်း သွေးစည်းညီညွတ်ရေး၊ ချစ်ကြည်ရေးဆိုသည်မှာ ပြည်ထောင်စုကြီးအတွင်း မှီတင်းနေထိုင်ကြသည့် တိုင်းရင်းသားလူမျိုးတို့ အေးအတူပူအမျှ ဥမကွဲသိုက်မပျက် ရာသက်ပန် ပူးပေါင်းနေထိုင်ကြမည်ဟု သန္နိဋ္ဌာန်ချထားရန်လိုအပ်ပါသည်။ ပြည်ထောင်စုအကျိုး၊ နေထိုင်ကြသောလူမျိုးအားလုံး၏အကျိုးကို အတူတကွ လက်တွဲလုပ်ကိုင်သွားကြရန် လိုအပ်ပါသည်။
တိုင်းပြည်ကို ညီညာစွာ စုစည်းတည်ဆောက်ထားသဖြင့် ထာဝစဉ်ခိုင်မြဲစည်းလုံးနေသည့် ပြည်ထောင်စုကြီးတစ်ခုလုံးအကျိုးအတွက် အားလုံးမပါဝင်လျှင်မဖြစ်၊ စုပေါင်းလုပ်ဆောင်ရမည့် တာဝန်ရှိပါသည်။ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးအသီးသီး၏ ထူးခြားသောအခြေအနေအရ သီးခြားလွတ်လပ်စွာ ဆောင်ရွက်ရမည့်အချက်များလည်းရှိပါသည်။ အားလုံးနှင့် စုပေါင်းလုပ်ဆောင်ရမည့် တာဝန်များရှိသည်ဆိုရာ၌ ဥပမာအားဖြင့် ပြည်ထောင်စုကြီးတစ်ခုလုံး တည်တံ့ခိုင်မြဲရေး၊ တစ်ပြည်လုံး စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးစသည့်လုပ်ငန်းများတွင် အများအကျိုးအတွက် အများကပင် အမျိုးဘာသာခွဲခြားခြင်းမရှိ၊ တက်ညီလက်ညီ ပါဝင်ဆောင်ရွက်ကြရမည်ဖြစ်ပါသည်။ ရရှိလာသည့်အသီးအပွင့်ကို အားလုံးခံစားစံစားကြရန်ဖြစ်ပါသည်။
ပြည်ထောင်စုသားများအားလုံး စုပေါင်းဆောင်ရွက်ရမည့်တာဝန်များတွင် ပြည်ထောင်စုကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးတာဝန်လည်းရှိပေသည်။ တပ်မတော်တွင် ပြည်ထောင်စုအတွင်းရှိ လူမျိုးများ ပါဝင်အမှုထမ်းပြီး ပြည်တွင်းပြည်ပအန္တရာယ်များကို အစဉ်ကာကွယ်လျက်ရှိသည်။ မျက်မှောက်ကာလတွင် နိုင်ငံတော်အစိုးရက တည်ငြိမ်အေးချမ်းရေး၊ တရားဥပဒေစိုးမိုးရေး၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးတို့ကို ဖြန့်ကြက်ဆောင်ရွက်ပေးလျက်ရှိပါသည်။ တိုင်းရင်းသားပြည်သူတစ်ဦးချင်း၏ လူမှုစီးပွားဘဝများ တိုးတက်မှသာ နိုင်ငံဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာမည်ဖြစ်သည့်အတွက် လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ လူမှုစီးပွားဘဝတိုးတက်ရေးကို ဦးတည်ချက်ထား ဆောင်ရွက်နိုင်ရေး ရည်မှန်းချက်ချမှတ်ဆောင်ရွက်လျက်ရှိပါသည်။
သို့သော် တစ်ဖက်၌ တရားဥပဒေစိုးမိုးရေး၊ တည်ငြိမ်အေးချမ်းရေး၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးတို့ကို နှောင့်ယှက်ဖျက်ဆီးနေသည့် အဖျက်အန္တရာယ်များရှိနေသည်။ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးများ နှစ်ပေါင်းရှည်လျားစွာ ဥမကွဲသိုက်မပျက် စုပေါင်းနေထိုင်မှုများကို ဖျက်ဆီးနေကြသည်။ အကြမ်းဖက်သောင်းကျန်းမှုများ ရှိနေသည့်နယ်မြေများတွင် ဒေသဖွံ့ဖြိုးမှုကို မဆောင်ရွက်နိုင်သဖြင့် လူမှုစီးပွားအခက်အခဲအကျိုးဆက်များကို နယ်မြေခံလူထုနှင့် တိုင်းရင်းသားပြည်သူများ ခံစားနေကြရသည်။ အသိဉာဏ်ဆင်ခြင်ကင်းမဲ့သော အဖျက်သမား၊ သစ္စာဖောက်များ၏ နှောင့်ယှက်ဖျက်ဆီးမိုက်မဲမှုများကြောင့် ဒေသခံပြည်သူများ ဆင်းရဲဒုက္ခများ များစွာခံစားနေကြရသည်။
သို့ဖြစ်ရာ ပြည်တွင်းအားသည် ပြည်တွင်းမှာသာ ရှိသည်ဆိုသည်နှင့်အညီ တိုင်းရင်းသားညီအစ်ကိုမောင်နှမများ၏ စည်းလုံးညီညွတ်မှု၊ စုပေါင်းဆောင်ရွက်မှုများသည် ဒေသတွင်းတည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုနှင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် စွမ်းအားတစ်ရပ်အဖြစ် ရှိနေပါသည်။ တိုင်းရင်းသားညီအစ်ကိုမောင်နှမများအနေဖြင့် ဒေသအကျိုး၊ နယ်မြေအကျိုး၊ ပြည်သူလူထုအကျိုးတို့ကို အလေးထား၍ ဒေသဖွံ့ဖြိုးရေး၊ တည်ငြိမ်အေးချမ်းရေး၊ အကြမ်းဖက်မှုတိုက်ဖျက်ရေးတို့တွင် နိုင်ငံတော်အစိုးရ၊ တပ်မတော်နှင့်အတူ လက်တွဲ၍ စုပေါင်းပါဝင်ဆောင်ရွက်ကြပါရန် တိုက်တွန်းအပ်ပါကြောင်း။ ။
