ကမ္ဘာ့လူဦးရေ၏ ၁၅ ရာခိုင်နှုန်းသည် မသန်စွမ်းသူများဖြစ်ကြောင်း သိရပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် လည်း ၂၀၁၉ ရှေးဦးသန်းခေါင်စာရင်းအရ မသန်စွမ်း သူ ၅ ဒသမ၉သန်း လူဦးရေ၏၁၂ ဒသမ၈ ရာခိုင်နှုန်းရှိကြောင်း သိရပါသည်။ ထို့ကြောင့်မသန်စွမ်းသူများ၏ အရေးသည် နိုင်ငံအတွက် ဦးစားပေးရမည့်ကိစ္စ တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ မည်ကဲ့သို့ဖြစ်စေ မသန်စွမ်းသူတို့တွင် မသန်စွမ်းမဟုတ်သူတို့နည်းတူ စွမ်းရည်ကိုယ်စီ ရှိကြပါသည်။ ထိုစွမ်းရည်များကို နိုင်ငံအတွက် အမှန်တကယ်အကျိုးရှိအောင် ဆောင်ရွက် ကြရမည်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့အတွက် မသန်စွမ်းမှုအမျိုးအစားအလိုက် တွေ့ကြုံရသည့် အခက်အခဲများ(Barrier) များကို ဖြေရှင်းပေးခြင်း၊ ကျွမ်းကျင်မှုအလိုက် ပါဝင်ဆောင်ရွက်ရန် အခွင့်အရေးပေးခြင်းဖြင့် အားလုံးပါဝင်သော လူ့အဖွဲ့ အစည်းတစ်ရပ်အဖြစ် ဖော်ဆောင်ကြရမည် ဖြစ်ပါသည်။

လူဆိုသည်မှာ မွေးလာစဉ်ကပင် ကြီးလာလျှင် ဘာဖြစ်မည်ဟုသတ်မှတ်ပြဋ္ဌာန်းထားသည်မဟုတ် ချေ။ မွေးဖွားလာပြီးနောက်မျိုးရိုးဗီဇ၊ ဝါသနာ၊ အထုံ၊ သင်ယူလေ့လာလိုက်စားမှုနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တို့အပေါ် မူတည်၍ ကျောင်းဆရာဖြစ်သူက ဖြစ်လာသည်။ ပညာရှင်ဖြစ်သူကဖြစ်လာသည်။ ဆရာဝန်ဖြစ်သူက ဖြစ်လာသည်။ နိုင်ငံရေးသမားဖြစ်သူက ဖြစ်လာ သည်... စသည်ဖြင့် အမျိုးမျိုးကွဲပြားသွားကြပြီး နောက် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း များ၊ ကျင်လည်ရာဝန်းကျင်များ ကွဲပြားခြားနားသွားကြသည်။ လူတစ်ဦးချင်းအလိုက် အခြေအနေများ ကွဲပြားစေကာမူ လူတိုင်းတွင် မိမိဖြစ်လိုသည့်ဘဝ ရည်မှန်းချက်များကို ဖြစ်ခွင့်၊ ရည်မှန်းခွင့်၊ ကြိုးစားခွင့်များ ရှိနေသည်။ ဤသည်မှာ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်၏ အခွင့်အရေး ဖြစ်သည်။

၁။ အခြေအနေ လက်ရှိမြန်မာနိုင်ငံ၏အခြေအနေကို ကောင်းသည်ဆိုးသည်ဟု မိမိ မြင်သမျှရှုထောင့်မှ အကဲဖြတ် သုံးသပ်ခြင်းထက် ပကတိမြေပြင် အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို လေ့လာအပ်ပါသည်။ နိုင်ငံသူ နိုင်ငံသား အများစုသည် မိမိတို့ဆန္ဒမရှိခဲ့ကြသော်လည်း မရှောင်လွှဲနိုင်သော အောက်ပါကပ်ဆိုးနှစ်မျိုးနှင့် တည့်တည့်တိုးကာ ဆင်းရဲပင်ပန်းနေ ကြရှာပါသည်။ ကုန်းရုန်းထနေရသည်။

နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံသည် ပြည်သူလူထု လိုအပ်သော အများပြည်သူဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများကို ဖြည့်စွမ်းပေးခြင်း၊ အင်အားသုံးမှု အနည်းဆုံးထား ဆောင်ရွက်ခြင်းတို့ဖြင့် နိုင်ငံ၏ လူမှု နေသားတကျ ရှိမှုကို ဖန်တီး တည်ဆောက် ထိန်းသိမ်းရသည်။ အများပြည်သူဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများ ဟူသည်မှာ ပြည်သူလူထု၏ နိုင်ငံရေး၊ လုံခြုံရေး၊ စီးပွားရေးနှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ ဘုံအကျိုး ကျေးဇူး သို့မဟုတ် စုပေါင်း အကျိုးခံစား ခွင့်များကို အစိုးရက ဖန်တီးဖြည့်ဆည်းပေးရခြင်း ဖြစ်သည်။ နိုင်ငံတော်၏ ခွန်အားကို အဆိုပါ အများပြည်သူ ဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများအား ဖန်တီး ဖြည့်ဆည်းပေးခြင်းမှ ရရှိသည်။ ဤနေရာတွင် နိုင်ငံတော်ဟူသည်မှာ ပိုင်နက်နယ်မြေ၊ ပြည်သူလူထု၊ အချုပ်အခြာ အာဏာနှင့် အစိုးရဟူသည့် အစိတ်အပိုင်း ၄ ခုဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသည့် အင်စတီကျူးရှင်းနှင့် နယ်နိမိတ်ဆိုင်ရာ အပေါင်းအစုတစ်ခုဖြစ်သည်။ အစိုးရတစ်ရပ်က ၎င်း၏ ပြည်သူအား အများ ပြည်သူဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများ ပေးအပ်ခြင်းကို အဟန့်အတားဖြစ်စေရန် ဖန်တီး လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် နိုင်ငံတော်အား မတည်မငြိမ်ဖြစ်စေရန်နှင့် အားနည်းစေရန် လုပ်ဆောင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။