ရွေးကောက်ပွဲများသည် မူအားဖြင့် ဒီမိုကရေစီ၏ အခြေခံကျသော အပိုင်း ကဏ္ဍတစ်ခုဖြစ်သည်။ ပြည်သူလူထု သည် ရွေးကောက်ပွဲများကြောင့်ပင် ၎င်းတို့၏ နိုင်ငံရေးအရ ရပိုင်ခွင့်များအား ကျင့်သုံးနိုင်ပြီး နိုင်ငံတော်အဆင့် အင်စတီကျူးရှင်းများ၌ ၎င်းတို့အား ကိုယ်စားပြုမည့် ကိုယ်စားလှယ်များကို ရွေးချယ်နိုင်ပေသည်။ ပြည်သူလူထုသည် ရွေးကောက်ပွဲတွင် ကောင်းနိုးရာရာ နိုင်ငံရေးပါတီများကို ရွေးချယ်မဲပေးခြင်းဖြင့် ယင်းတို့၏ အနာဂတ်အတွက်လိုလား မျှော်မှန်း ချက်များကို ရရှိရန် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံ မှု ပြုကြသည်။ လူ့အဖွဲ့ အစည်း၏ ရှုထောင့်မှကြည့်ပါက ပြည်သူလူထု အနေဖြင့် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်စားလှယ်များ အား ခန့်အပ်ပိုင်ခွင့်ကိုသာမက ယင်းတို့ ၏ အကျိုးစီးပွားကို ဆောင်ရွက်ပေးလို စိတ်မရှိသော သို့မဟုတ် ဆောင်ရွက်ပေး နိုင်ခြင်းမရှိသော ကိုယ်စားလှယ်များအား ဖယ်ရှားဖြုတ်ချပိုင်ခွင့်ကိုပါ ရွေးကောက် ပွဲများက အပ်နှင်းထားသည်။ အမျိုးသား လုံခြုံရေး သို့မဟုတ် နိုင်ငံတော်တည်ငြိမ် အေးချမ်းရေးနှင့် စည်းစနစ်တကျရှိရေး ကို ထိခိုက်လာနိုင်သည့် အခြေအနေများ တွင် ပြည်သူလူထုအနေဖြင့် မိမိတို့၏ ပုဂ္ဂိုလ်ရေး လွတ်လပ်ခွင့်များအပေါ် အစိုးရ၏ ကန့်သတ်ချက်များကို သဘောတူ လက်ခံလိုက်နာမှုပြုကြရ သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ပြည်သူလူထုသည် နိုင်ငံတော်၏အာဏာကို မည်သူကရယူ ပြီး မည်ကဲ့သို့ ကျင့်သုံးသွားမည်နည်း ဟူသည့်အပေါ် လွှမ်းမိုးနိုင်မည့် အခွင့် အလမ်းအား ရွေးကောက်ပွဲများမှ တစ်ဆင့် ဖမ်းဆုပ်ရယူကြရခြင်းဖြစ်သည်။

နိုင်ငံတော်ဝန်ကြီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မင်းအောင်လှိုင်သည် အောက်တိုဘာလ ၂၉ ရက်က ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး ဒဂုံမြို့နယ်ရှိ သမိုင်းဝင်တော်လှန်ရေးပန်းခြံ၌ ပန်းခြံအတွင်း အများ ပြည်သူတို့ အပန်းဖြေ အနားယူနိုင်ရေးနှင့် ကိုယ်လက်လှုပ်ရှား အားကစားပြုလုပ်နိုင်ရေး ပြင်ဆင်ထားရှိမှု၊ ဒဂုံမြို့သစ်(တောင်ပိုင်း)မြို့နယ်ရှိ မြန်မာ့သားကောင်း စစ်မှုထမ်းဟောင်းအိမ်ရာ (လေးထောင့်ကန်)၊ မြန်မာနိုင်ငံမြင်းစီးအဖွဲ့ချုပ်နှင့် အားကစားဇုန်နယ်မြေတို့ကို သွားရောက် ကြည့်ရှုစစ်ဆေးခဲ့သည်။

နိုင်ငံ၏ ကုန်ထုတ်စွမ်းအားတိုးတက်သော ဈေးကွက်စီးပွားရေး စနစ်တစ်ရပ် ဖော်ဆောင်ရာတွင် စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံများ၏ လည်ပတ်မှု အခန်းကဏ္ဍမှာ အရေးပါသည်။ ကုန်ထုတ်စွမ်းအား တိုးတက်ရေးသည် နိုင်ငံဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးကို ကိုယ်စားပြုပြီး ရေရှည်ကောင်းမွန်သော စီးပွားရေးအသွင်သဏ္ဌာန် ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံများ ကောင်းမွန်စွာ လည်ပတ်နိုင်ရေး လူ၊ စက်ပစ္စည်း၊ ငွေကြေးအရင်းအနှီးများ လိုအပ်သည်ကိုတွေ့ရသည်။ စက်ပစ္စည်းနှင့် ငွေကြေးအရင်းအနှီးသည် ငွေကြေးဓနအင်အား ပြည့်စုံသည်နှင့် အခက်အခဲမဖြစ်နိုင်သော်လည်း လူဟူသော လူ့စွမ်းအား အရင်းအမြစ်သည် အရေးပါ တန်ဖိုး ကြီးမားလှသည်။ အဆိုပါ လူ့စွမ်းအားအရင်းအမြစ်တစ်ရပ်လုံးတွင် အမျိုးသားများနှင့်အတူ ရင်ပေါင်တန်းလုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်းသော အမျိုးသမီးလည်း ပါဝင်ကြသည်။

မြန်မာနိုင်ငံသားများ တက္ကသိုလ်ပညာ မသင်ကြားနိုင်အောင် ကန့်သတ်ထားသော ယူနီဗာစီတီ အက်ဥပဒေကို ဆန့်ကျင်သပိတ်မှောက်ခဲ့သော နေ့ကို အမျိုးသားအောင်ပွဲနေ့အဖြစ် သတ်မှတ် ဂုဏ်ပြုခဲ့သည်မှာ ယခုဆိုလျှင် (၁၀၁) နှစ်မြောက် ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ အမျိုးသားနေ့ဟူသည်ကား ဗြိတိသျှ မင်းကြီး မတ်ဟန်းတား၏ယူနီဗာစီတီ အက်ဥပဒေအရ ဖွင့်လှစ်မည့် ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကို မြန်မာ ကောဇာသက္ကရာဇ် ၁၂၈၂ ခုနှစ် တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်ကျော် ၁၀ ရက်၊ ခရစ်နှစ် ၁၉၂၀ ပြည့်နှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၅ ရက် (တနင်္ဂနွေနေ့)တွင် ရန်ကုန် ကောလိပ်နှင့် ဂျပ်ဆင်(ယုဒသန်) ကောလိပ်ကျောင်း သားများက ကန့်ကွက်သပိတ်မှောက် ဆန္ဒပြခဲ့သောနေ့ကြီး ဖြစ်သည်။

မြန်မာ့သမိုင်းကို ပြောင်းလဲစေသည့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား ပညာတတ်များ၏ လှုပ်ရှားမှု ပညာရေးလောကတွင် ပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်။ တစ်မျိုးသားလုံး အားပေးခဲ့သည်။ ပြီးတော့ ဂုဏ်ပြုခဲ့ကြသည်။ ဘာကြောင့် ဂုဏ်ပြုရပါသလဲ။ အမျိုးသားရေးကို ဆုပ်ကိုင်လှုပ်ရှားခဲ့ကြလို့ပါ။ ပညာတတ်များ၏ ထိုလှုပ်ရှားမှုသည် မြန်မာတစ်ပြည်လုံးကို အမျိုးသားရေးအမြင် နိုးကြားစေခဲ့သည်။ ပညာတတ်ဆိုတာ အမျိုးသားရေးကိုသာ သစ္စာခံသူ၊ အမျိုးသားရေးကို တစ်ဘဝစာ စား၊ ဝတ်၊ နေရေး ပြေလည်ရုံမျှဖြင့် မလဲသူ၊ အမျိုးသား အကျိုးစီးပွားကို ထိန်းသိမ်းကာကွယ်သူများပါဟု ပြဆိုခဲ့သည့်နေ့ ဖြစ်နေ၍ ဂုဏ်ပြုခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ထိုနေ့သည် ကား ၁၂၈၂ ခုနှစ် တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ကျော် ၁၀ ရက်နေ့ပါ။ ပညာတတ်များ၏ ကြိုးပမ်းမှုကို ဂုဏ်ပြုလိုက်သည်ကား “အမျိုးသားနေ့” (သို့မဟုတ်) “အမျိုးသား အောင်ပွဲနေ့” ပင် ဖြစ်ပါသည်။ နှစ်ပေါင်း ၁၀၁ နှစ်ပင် ကြာရှည်ခိုင်မြဲခဲ့ပါပြီ။