သဘာဝတရားကြီးရဲ့ တန်ဖိုးရှိလှတဲ့ လက်ဆောင်တစ်ခုအဖြစ် တင်စားခြင်းခံရတဲ့ ယနေ့ခေတ် လူငယ်တွေဟာ လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုရဲ့ ခွန်အားတစ်ရပ်အဖြစ်လည်း ဆိုချင်ပါတယ်။ ဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်ဖို့ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတိုင်းမှာ လူငယ်တွေဟာ အရေးပါလို့ပါ။ နိုင်ငံတစ်ခုရဲ့ အနာဂတ် မျက်နှာစာကို အလင်းဆောင်နေတဲ့သူတွေလို့ သတ်မှတ်မယ်ဆိုရင်လည်း မမှားဘူးပေါ့။ လူ့အဖွဲ့ အစည်းတစ်ခု တိုးတက်ခြင်း၊ ဆုတ်ယုတ်ခြင်းဟာ လူငယ်တွေနဲ့ အများဆုံးသက်ဆိုင်နေလို့၊ လူငယ်တွေကိုထိန်းကျောင်းပေးနေတဲ့ ကျွန်တော်တို့လို လူကြီးတွေနဲ့ အဓိက သက်ဆိုင်နေလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်လည်သတိပေးခြင်း တစ်ခုလို့သာဆိုပါရစေ။

ရှေးယခင်ကတည်းက မြန်မာအများစုသည် ဟင်းချက်ရာတွင် ဆီများစွာထည့်၍ ချက်ပြုတ် စားသုံးလေ့ရှိကြသည်။ တစ်နှစ်ပတ်လုံး စားသုံးနိုင်ရန် မြေပဲ၊ နှမ်း စသည့်ဆီထွက်သီးနှံများကို ကိုယ်တိုင် စိုက်ပျိုး၍ ဆီကြိတ်ပြီး စဉ့်အိုးထဲထည့်ကာ လှောင်ထားကြသည်။ ကြက်ဆီပြန်၊ ဝက်ဆီပြန်ဟင်းဆိုလျှင် ထမင်းပို၍စားကောင်းသည်ဟုဆိုသည်။ လက်ဖက်သုပ်နှင့် ငါးခြောက် ဖုတ်တို့တွင်လည်း ဆီများ နစ်နေအောင် ထည့်ထားလေ့ရှိသည်။ တချို့သောသူများသည် ဆီပေါပေါများများ စားသုံးနိုင်သည်ကိုပင် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွား လျက် ရှိသည်။ အမှန်တော့ မြန်မာတို့သည် စားသုံးဆီကိုလိုသည့်ပမာဏထက် ပိုမိုစားသုံးလျက်ရှိကြသည်။